Jak wygląda drugi semestr kierunku lekarskiego na Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach

Witajcie – dzisiaj zgodnie z obietnicami podsumowanie drugiego semestru pierwszego roku kierunku lekarskiego na Śląskim Uniwerystecie Medycznym. Podsumowanie pierwszego cieszyło się i cieszy wielkim powodzeniem, pisaliście też, że czekacie z niecierpliwością na podsumowanie drugiego, dlatego postaram się wszystko dokładnie i przejrzyście opisać. Moim zdaniem semestr drugi, nie licząc sesji był znacznie przyjaźniejszy od pierwszego. Z jednej strony wiedzieliśmy już jak się uczyć, przyzwyczailiśmy się do dużego nawału nauki, ale też materiał nie był tak nawarstwiony. Zapraszam do lektury 🙂

ANATOMIA

Ciąg dalszy zajęć z pierwszego semestru, więc nie będę się szczególnie rozpisywać nad charakterem zajeć (tutaj odsyłam do posta z pierwszego semestru). Najważniejsze to przygotować się na zajęcia praktycznie, żeby móc jak najwięcej wynieść podczas korzystania z preparatów. Teorii zawsze można się douczyć, a pratykę ciężej w domu nadgonić. Drugi semest to dwa kolokwia – z ośrodkowego układu nerwowego (OUN) oraz z brzucha i miednicy.  W ciągu drugiego semestru odbywają się także trzecie terminy kolokwiów z pierwszego semestru. Na koniec jest egzamin – 50 pytań teoretycznych i 50 szpilek.

HISTOLOGIA

Tutaj również ciąg dalszy zajęć z pierwszego semestru. Schemat zajeć – kartkówka – prelekcja i rysowanie preparatów widzianych pod mikroskopem. Z wszystkich kartkówek w całym semestrze, aby zaliczyć semestr należy uzbierać 60%. Jeśli nie – czeka nas zaliczenie semestalne – pierwszy termin w maju, drugi termin w sierpniu (równoznaczy oczywiście z utratą pierwszego terminu egzaminu). W drugim semetrze odbywa się także drugi termin zaliczenia semestralnego z pierwszego semestru. Przedmiot kończy się dwoma częściami egzaminu. Najpierw jest praktyczny, który trzeba zdać, aby zostać dopuszczonym do egzaminu teoretycznego. Polega na rozpoznaniu 10 preparatów pod mikroskopem i 10 szczegółów, które zaznaczy nam egzaminator. Możemy zrobić trzy błędy (lub dwa, jeśli nie zdaliśmy zaliczenia praktycznego na koniec pierwszego semestru) – jeden w ogóle i dwa w szczegółach, lub trzy w szczegółach. Test teoretyczny to 100 pytań.

BIOFIZYKA

Ciąg dalszy zajęć z pierwszego semestru, aczkolwiek w nieco innej formie – jedno seminarium, a pozostałe zajęcia to ćwiczenia. Ja bardzo lubiłam ten przedmiot, ponieważ był praktyczny, uczył wykonywania badań z różnego rodzaju sprzętami, odnosił się bezpośrednio do medycznej tematyki. Kończył się egzaminem, który był prosty.

GENETYKA

Odbywała się przez pięć tygodni z rzędu. Mieliśmy ją w poniedziałek od 17 do 19 po całym dniu zajęć, więc najczęściej ją przesypialiśmy. Formą zaliczenia ćwiczeń było zrobienie prezentacji i wygłoszenie na temat choroby genetycznej, a potem pisaliśmy jeszcze zaliczenie z wykładów.

DIAGNOSTYKA OBRAZOWA

Bodajże pięć spotkań – pierwsze spotkanie to było seminarium poświęcone teoretycznym podstawom diagnozowania obrazowego w medycynie, na temat rezonansu magnetycznego, tomografii komputerowej, rentgenu. Mieliśmy wcześniej ten temat na biofizyce, więc było to tylko uzupełnienie. Potem były cztery tygodnie ćwiczeń – na każdych ćwiczeniach grupowo razem z prowadzącym przerabialiśmy prezentacje multimedialne, na których były anatomiczne struktury. Nie była to pierwsza styczność ze zdjęciami, ponieważ na anatomii w ramach szpilek także się tego uczymy. Tutaj problem mogło sprawić jedynie nazewnictwo – na diagnostyce obowiązywał język polski, a my często nie mogliśmy sobie przypomnieć polskich odpowiedników łacińskich terminów. Drugim problemem mogło być to, że trzeba było tutaj wszystko całościowo ogarniać, a nie tylko dany temat jak na anatomii. Na ostatnich ćwiczeniach był test zaliczeniowy, należało rozpoznać 50 struktur anatomicznych oraz  opisać jaką techniką jest wykonane dane zdjęcie.

ETYKA LEKARSKA

Bardzo podobały mi się te zajęcia – ze względu na to, że poruszały ciekawe tematy i były proste do zaliczenia. Był tutaj jakiś podział na seminaria i ćwiczenia. Ćwiczenia polegały na dyskusji na temat etyki w zawodzie lekarza, na seminariach więcej opowiadał prowadzący. Napisaliśmy jedną kartkówkę, a na koniec przedmiotu – po chyba 6 tygodniach – test zaliczeniowy.

PSYCHOLOGIA LEKARSKA

Moim zdaniem zajęcia te powinny mieć miejsce na jakimś wyższym roku, kiedy już będziemy mieli doświadczenia związane z pacjentami. Niemniej jednak spodobał mi się ten przedmiot. Poruszane bardzo wiele ważnych i przydatnych tematów, na temat własnej osobowości, kontaktów z innymi ludźmi, pracy lekarza, podjeścia do pacjentów, radzenia sobie ze stresem. Wiele ćwiczeń, które nas aktywizowały. W ramach zajęć należało przygotować i wygłosić prezentację. Na koniec, otrzymywaliśmy ocenę z ćwiczeń, która była zbiorczą oceną za frekwencję, podejście do przedmiotu, aktywność i prezentację. Następnie pisaliśmy test zaliczeniowy. Zadania była i zamknięte i otwarte, jednak te otwarte opierały się na myśleniu, nie na sztywnych regułkach. Ocena kończąca przedmiot była średnią (chyba :P) z tych dwóch ocen.

HISTORIA MEDYCYNY

Nie cierpię historii, więc zajęcia te były dla mnie męczarnią i katorgą. Na szczęście trwały tylko 5 tygodni. Żeby je zaliczyć trzeba było zrobić i wygłosić prezentację na temat medycyny w danym okresie. Półtorej godziny niesamowitej nudy.

JĘZYK ANGIELSKI

Nauka medycznego słownictwa, dwa kolokwia. Ogólnie odbierana jako przykra konieczność i często przeszkadzająca na studiach medycznych.

 

 

Rok temu o tej porze, czekałam na pierwsze listy na uniwersytetach medycznych. Składałam na prawie wszystkie uczelnie w Polsce i nie wiedziałam jak się wszystko potoczy. Teraz jestem po pierwszym roku na Śląskim Uniwersytecie Medycznym i nie mogę uwierzyć, że minął już rok. Kiedy pytacie mnie, czy nie rozczarowałam się medycyną, odpowiadam, że nie. Aczkolwiek nie ma co ukrywać, że pierwszy i drugi rok medycyny z medycyną nie ma za wiele wspólnego. Polega na wkuwaniu mnóstwa niepotrzebnych rzeczy, bądź potrzebnych w pracy lekarza w dużo mniejszym stopniu niż się tego wymaga na studiach. To sprawia, że czasami się odechciewa, ale przez to, że czasem jest cieżko, to jest też ogromna satysfakcja, gdy coś sie udaje no i wierzy się, że w końcu zacznie być ciekawie i medycznie. Jeżeli chodzi o atmosferę – śum raczej nie należy do wybitnie prostudenckich uczelni 🙂 Jeśli szukasz uczelni, gdzie będziesz miał wrażenie, że wszyscy cieszą się z Twojej obecności tam, to nie będziesz się czuł tutaj dobrze. Tutaj raczej nauczysz się dystansu do siebie, pokory, pracy pod presją czasu, radzenia sobie z nawarstwiającymi się problemami i reagowania na zaskakujące Cię informacje. Myślę, że to cechy przydatne w pracy lekarza i pomimo tego, że czasem narzekam, bardzo się cieszę, że uczelnia funduje mi dodatkowo taką lekcję charakteru i psychologiczne przygotowanie do zawodu.  Jeżeli chodzi o atmsoferę wśród studentów, to uważam, że ludzie są bardzo zgrani i chętni do pomocy. Jeśli chodzi o poziom – zajęliśmy w tym roku jako uczelnia drugie miejsce w Polsce w konkursie z anatomii i z biochemii, co potwierdza to, że poziom jest wysoki. Nie można też wziąć warunku z anatomii i histologii, a na niektórych uczelnaich można, co również na to wskazuje. Podsumowując, jestem bardzo zadowolona ze swojej uczelni i gdybym miała jeszcze raz wybierać, wybrałabym tak samo 🙂